Tuesday, February 24, 2009

The Everlasting


Ik weet niet wat mij nu nog hier brengt,
ik wou je eigenlijk niet meer zien.

Maar nu je hulpeloos voor me ligt,
wil ik je niet laten gaan.

O ik wil dat je nu weet,
ik dacht elke dag aan jou.
En de wond die er nog zit,
verzorg ik elke dag met zout.

In het verleden
heb ik gebeden
dat het weer werd zoals het was.
In het verleden
heb ik gebeden
dat het weer werd zoals het was.

Van alle kansen,
de allerlaatste, allerlaatste...

Ik vlucht soms terug naar onze jeugd,
de wereld was van koek en ei.

Als ik vocht, dan vocht jij mee.
Maar als ik ja zei, zei jij nee.

En nu sta ik aan je bed,
je hebt het zonder mij niet gered.
Mijn laatste sorry klonk te zacht,
vertrek met oorlog in het hart.

In het verleden
heb ik gebeden
dat het weer werd zoals het was.
In het verleden
heb ik gebeden
dat het weer werd zoals het was.

Van alle kansen,
de allerlaatste, allerlaatste...

In het verleden
heb ik gebeden
dat het weer werd zoals het was.
In het verleden
heb ik gebeden
dat het weer werd zoals het was.

Van alle kansen,
de allerlaatste, allerlaatste...

No comments: